փթթուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰtʰːun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փ(ը)թ•թուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- փթթող, ծաղկուն, փարթամորեն աճող՝ ծաղկող
- բուռն զարգացում ապրող
- բարգավաճող, բարգավաճած
- փթթուն առաջացնող, արգասավոր, այնպիսին, որի վրա փթթում են ծաղիկներ և փարթամ բույսեր ◆ Եվ նայում ու չես հավատում, Ո՞րտեղից այս հողը փթթուն: (Գևորգ Էմին)
- (փխբ․) առույգ ու գեղակազմ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։