փիլա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pʰiˈlɑ]
վանկեր՝ փի•լա
- Ակն, Տիգրանակերտ, Չարսանճագ, Դերսիմ՝ խոտի խուրձ ◆ Օվակն ալ վերի երդիքը փիլաններուն՝ չոր խոտերուն վրա իր անկողինը գնաց պառկելու։ Սնձ
- Սեբաստիա, Ակն, Խարբերդ՝ կապ, որ պատրաստվում է խոտից՝ այն ոլորելով և կապվում ցորենի, գարու, խոտի խրձերը
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։