փոշու
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ փո•շու
- Ղարաբաղ՝ ալյուր ◆ Խուրագին մաչը փուշի քցի, վար համ թընձրանա, համ էլ համով ընի։
Արտահայտություններ խմբագրել
- փուշի հվաքես՝ վըհաքես, ետին աղքատության հասնես, մուրացկան դառնաս
- փուշի տալ, վրան փուշի՝ ալյուր լցնել
- փուշի անել, ալյուրով պատել ◆ Խմորը փուշավ ըրա, վար տական նեստա չըկենա։
փոշու2 խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Վան, Մուշ, Արաբկիր, Խարբերդ, Խոտուրջուր, Նոր Նախիջևան, Սվեդիա, Շատախ, Զեյթուն՝ մետաքսե փայլուն գլխաշոր ◆ Միակ աժանագին մետաքսյա փուշի կոչված թաշկինակն է, որ վերնազգեստի հետ, երեկոյան տեղը մտնելուս կծալվի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Փուշին բերեք քրոջս գլուխը կապեք։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- Մուշ, Վան, Սասուն, Մոկս՝ տղամարդկանց գլխի մետաքսե ծոպավոր փաթթոց ◆ Հնամաշ փոշու երկայն ծոպերը ճակատին ու քունքին իջնելով, մեղմիկ օրորվում էին նրա տխրամած դեմքի վրա։ Խաչիկ Դաշտենց ◆ Գլուխը սև փուշի մը փածծած երկայն փոշավոր էնթարիով Ակնցի չերչի Պարսամ աղան տեսավ, որ էշ մը առաջքը դեմի լեռը կելլեր։ (Հակոբ Մնձուրի)