փորփրել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɔɾpʰˈɾɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փոր•փ(ը)•րել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- գետինը շատ տեղերում փորել ◆ Նրանք գետինն էին փորփրում և կնճիթնփրը ցցում։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- շատ փորել, պեղել ◆ Փորփրում էին հողի շերտերը - հասնում սկիզբն ամենի։ Հովհաննես Թումանյան
- երեսանց անկարգ կերպով գետինը այստեղ-այնտեղ քանդել, քանդրտել
- քչփորել, ատամները՝ քիթը՝ և այլն տևականորեն փորել ◆ Նա… սկսեց եղունգներով փորփրել ատամները։ (Նաիրի Զարյան)
- ձեռքը՝ դունչը և այլն մտցնելով մի նյութի մեջ՝ խառնել, խառնշտորել ◆ Ձիերը փռնչացնելով ուտում էին հարդախառն գարին, երբեմն էլ մռութով փորփրում լայն տոպրակները և հարդը թափում ոտների տակ։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) քրքրել, մարամասնություններ՝ գաղտնիքներ և այլն իմանալու՝ կորզելու համար զանազան հարցեր՝ կողմնակի ակնարկներ և այլն անել
- (փխբ․) խառնակչություն գցել, խառնել, բանսարկություններ անել ◆ Ղազարյանին դարձնել կազմբաժնի վարիչ, կնշանակեր նրան ավելի մեծ հնարավորություն տալ, որ շարունակի փորփրել ու քայքայել։ (Նաիրի Զարյան)
- (փխբ․) անփույթ՝ անկարգ կերպով քանդակել՝ փորել մի բանի վրա, անփութորեն փորագրել ◆ Հենց այդ հին քարերի վրա, Վրեժից կիզված իր թակով՝ փորփրել է դեմքեր Զարհուրած մի քանդակագործ։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) սուր հայացքով շեշտակիորեն նայել
- (փխբ․) անցյալի դեպքերը՝ խոսակցությունները և այլն մեջտեղ բերել՝ վերհիշել տալ
- (փխբ․) զննող՝ խուզարկու հայացքով նայել մեկին ◆ Իր ասեղանման աչքերով փորփրելով հայացքս շվշվացնելով հեռացավ։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ
խմբագրել- փորփորել, փորփորոտել, փորփրոտել, քանդրտել, (ժղ․)՝ փորփշտել, փորփշտկել, փորմշտել, պորպրել
- քչփորել, (ժղ․)՝ պճկորել, փչխոտել, փչփորել, փորչկել, քերքշտել
- խառնել, խառնակել, խառնշտել
- (փխբ․) քրքրել, հարցաքննել, հարցուփորձել, հարցուփորձի ենթարկել
Արտահայտություններ
խմբագրել- փորփրել մեկի տակը - մեկի դեմ վնասակար բաներ անել, մեկին վնասելու գործողություններ կատարել գաղտնաբար
| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։