փուր-փուչուխ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ փուր•փու•չուխ
- Վան՝ գործածվում է փուր-փուչուխ լինել կապակցության մեջ․ ◆ Գնա սել գտի․․․ հինգ, տասը ոսկի խոստացի, առանց սելի մենք փուր-փուչուկ կելնենք։ ԳՄհ․ ◆ Մարդ, որպեսզի հոգով-մարմնով փուր-փուչուխ չելնի, լույսի մի կտոր պիտի ունենա իր սրտի մեջ։ ԳՄհ․