ինչպե՞ս ես (է...) համարձակվում ◆ -Դու քանի՞ գլուխ ունես, քաղցած գիժ, որ բռնում ես Մելիքի տղային ու ձեռք ես բարձրացնում նրա վրա։ ◆ -Ո՞նց թե իրենց երկիրը ձեզ չեն տալիս, էդ քանի՞ գլուխ ունեն, որ ձեզ էդպես նեղություն են տալիս ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ -Մոտեցիր նայիմ ով ես, ինչ ես, քանի գլուխ ունիս: Անդրանիկ Ծառուկյան◆ -Է՜յ, դուն ո՞վ ես, խղճուկ տղա, / Քանի՞ հազար գլուխ ունես: (Ավետիք Իսահակյան)◆ -Տեսա՛ր, որ նրան ատում են Մոսին, / Չեն ուզում, տեսար, նրան հերն ու մերդ. / Դու քանի՞ գըլուխ ունիս քո ուսին, / Որ վեր ես կենում փախչում նըրա հետ։ Հովհաննես Թումանյան◆ -Ես պարսիկների ոտքը կտրել եմ մեր աշխարհից, իսկ դու պահո՞մ ես։ Քանի՞ գլուխ կա ուսերիդ: Սերո Խանզադյան◆ -Ի՜նչ եք վեր եկել էս դաշտի միջում, / Քանի՞ գլխանի մարդիկ եք, կամ ո՞վ, /Սասունցի Դավթին որ չեք ճանաչում։ Հովհաննես Թումանյան◆ -Վա՛խիլ միք... քանի՞ գլխանի կըլի էն ղզլբաշը, էն դուշմանը [«թշնամին»], որ էս ձորերը ոտ կոխի։ ◆ - Ո՞վ է բերան բացում դղյակի վրա... քանի՞ գլխի տեր ես, որ բերանդ էդպես ցրվում ես։ Ահ
