քավ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kʰɑv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ քաւ
վանկեր՝ քավ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *kau- «զգուշանալ» արմատից. հմմտ. լատիներեն caveo «զգուշանալ, հսկել, պահպանել»։ Այս արմատը կապված է *skeu- «դիտել, նկատել» նախաձևի հետ, որի *-sk՛ աճականով տարբերակից ծագում է հայերեն ցույց բառը (*skeu-sk՛ > ցոյց)։
Ձայնարկություն
- մեղքի թողութուն, քավում, ներում, սրբացում
- (հնց․) հեռու ինձանից (քեզնից), երբեք, այդպիսի բան չլինի (սովորաբար գործ է ածվում քավ լիցի ձևով) ◆ Քա՜վ, թե կամենամ քեզ հուսահատեցնել. ճշմարտությունն եմ խոստովանում: (Մուրացան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելքավ լիցի - բնավ, անկարելի է, աստված ոչ անե ◆ Քա՜վ լիցի, եթե համարձակվեմ այդ չափ լրբանալ քո առաջ, տեր արքա: (Մուրացան)
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։