քարացածություն
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [kʰɑɾɑt͡sʰɑt͡sutʰˈjun]
վանկեր՝ քա•րա•ցա•ծութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրել- քարացած լինելը, քարացած վիճակ
- զարգացման, շարժման, փոփոխության բացակայություն (փխբ․)
- բարոյական հատկություն, որ բնորոշ է մարդու ստրկական հակումը իրենց դարն ապրած սովորություններին ու ավանդույթներին, անկարողությունը՝ ընկալելու և պաշտպանելու ժամանակիհրատապ պահանջներից թելադրվող նորը, առաջադիմականը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։