Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ քա•րով-քա•րա•տակ 

  1. բոլորովին քարատակ, բոլորովին ավերակ։ ◆ «Տունը բրով-բրիշակ, քարով-քարատակ եղավ»։

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։