քերիչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kʰɛˈɾit͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ քե•րիչ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- քերող, քերելու հատկություն ունեցող, քերելու ծառայող
Գոյական
- զանազան բաներ քերելու գործիքների ` հարմարանքների ընդհանուր անվանումը
- (կենդբ․) խխունջների լեզվի վրայի ատամիկների ամբողջությունը
- (տեխ․) փայտանյութը կոպիտ կերպով տաշելու` քերելու հյուսնական գործիքների ընդհանուր անվանումը
- քարագործի քերելու գործիք
- արորը` խոփը և այլն քերելով մաքրելու փայտե փոքրիկ թիակաձև գործիք
Հոմանիշներ
խմբագրել- քերոց
- տե՛ս քերիկ
- տե՛ս տաշտաքերիկ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։