Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ք(ը)•լու•որ•դի 

  1. անորոշ տեսակի վայրի ծառ, որ գործ է ածվում իբրև վառելափայտ (?)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։