Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ք(ը)•ղել 

  1. զգեստի թևերի բերանին կմ օձիքին քուղ կարել ◆ Արխալուխներ ու չախաներ էր կարում ու քաղում։ ◆ Հագել էր ոսկեթելով քղած բաճկոն։

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։