քնահարբ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kʰnɑˈhɑɾb]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ք(ը)•նա•հարբ 

Ածական

1. քնից հարբածի պես, շատ քնելուց շշմած, քունը աչքերին ◆ Կլուբը իր խաղացողներով իր բազմաթիվ սենյակներով, իր քնահարբ ծառաներով, իր հնամաշ կահ-կարասիով: Դա նրա միակ աշխարհն էր: (Շիրվանզադե)
2. քնից հարբած, քունը գլխին, քնաթաթախ լինելով շշմած վիճակում գտնվող
3. քնաթաթաղ մարդուն հատուկ ◆ Քնահարբ ձայն` աչքեր։

Հոմանիշներ

1. տե'ս քնակալած

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։