քշուք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ք(ը)•շուք
- փորը քշելը, սաստիկ փորլուծություն ◆ Քշուք է եղել։
- լուծողական դեղ ◆ Մի քշուք տվեք, նգոցը կանցնի։
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։