Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ քո•լըն•կեր 

  1. քոլի ընկեր, հովիվ ընկեր, որ մյուս հովվի հետ միասին արածացնում են հոտը

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։