Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ք(ը)ս•վ(ը)ռտ•կել 

  1. Հաճախակի կմ այս ու այնտեղ քսվել:◆ Իշու կռնակը քոլ է ընկել, նա շարունակ քսվտում է պատին, ծառերին

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։