օ
Հայերեն
վանկեր՝ օ
- որ ◆ Մեր դօվլաթ փախել ա, օ դառնա յիգա, հետ լէ հավկիթ կածա։ Կտեսի օ ախչիկ չտկա, կէլի վին օ կըխարդացա սալըխ չէն իտա։ Աստված ինչ օ խըսմաթ էրէրա։
- (լեզվբ․) հայկական այբունենի նախավերջինէ երեսունութերորդ տառը արդի գրական հայերենում ետնալեզվային միջին բարձրացման շրթնայնացած ձայնավոր հնչույթի գրային նշանը
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։