օժանդակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɔʒɑnˈdɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աւժանդակ
վանկեր՝ օ•ժան•դակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից, կազմված է aw (< abi) նախածանցով՝ žand արմատից (Բենվենիստ, ըստ Բեյլիի՝ հնդեվրոպական *bhend- «բռնել, պահել»)։ Ավելի քիչ հավանական է ենթադրել իրանական *abi-ujant նախաձև։
Գոյական
- օգնելու, օժանդակելու ծառայող, օգնական ◆ օժանդակ զորքեր, ուժեր
- նպաստող, հիմնականի հետ գործադրվող, կիրառվող, օգտագործվող ◆ օժանդակ միջոց, ձեռնարկ
- հիմնականին կից, հիմնականի մոտ, զանազան երկրորդական գործադրությունների ծառայող (շենք, հարմարություն և այլն)
- լրացուցիչ, հիմնականի լրացում հանդիսացող ◆ օժանդակ միջոցներ, գումար
Հոմանիշներ
խմբագրելօգնական, գործակից, սատար, աջակից
Արտահայտություններ
խմբագրել- օժանդակ բայ - անվանական ստորոգյալի հանգույցի և բայի եղանակային բաղադրյալ ձևերի բաղադրիչի դերով գործածվող բայ, որ սովորաբար զուրկ է լինում բառային իմաստից (կամ այդ գործածությունների ժամանակ զրկվում է բաժային իմաստից) (լեզվբ․)
- օժանդակ բառեր - նույնն է՝ սպասարկու բառեր (լեզվբ․)
- օժանդակ տնտեսություն - հիմնարկության, ձեռնարկության և այլն կարիքները (նաև բանվոր-ծառայողների կարիքները) բավարարելու համար ստեղծված տնտեսություն
- օժանդակ ձեռնարկ
- օժանդակ ձեռնարկություն
- օժանդակ ձեռք
- օժանդակ միջոց
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։