(արևմտհ․) հանգիստ թողնել ◆ - Գնա՛, մարդ Աստուծո, թող տուր քիչ մը մեր օձիքը: Հակոբ Պարոնյան◆ Հայոց պատրիարքարանը դյուրավ օձիքդ չպիտի թողու, եթե դու անոր հրամանին հպատակելու միտում ցուցընես։ (Մաթևոս Մամուրյան)◆ Նահանջում էր մենակությունը ու հանգիստ թողնում իր օձիքը: Պերճ Զեյթունցյան
չհետապնդել, հետամուտ չլինել ◆ Կը մերժեմ, բայց անիկա կը թախանձե ու օձիքս չի թողուր: (Գրիգոր Զոհրապ)◆ Արդեն կը գտնվեր մարդու մը դեմ, որմե կախում ուներ ամեն բան։ Երբեք չպիտի թողնեի անոր օձիքը: Զարեհ Որբունի
ձեռք քաշել, օձիքը բաց թողնել ◆ Խնդրել մեր թատիրագերներեն որ թողուն Վարդանին օձիքը ու քիչ մըն ալ Հայկ Նահապետին պոչեն բռնեն։ Երվանդ Օտյան◆ Քիչ մը թողու սա դեսպանատուններուն օձիքը և եթե տերտ [դերդ] մը ունի՝ ուղղակի գա, մեզի բացատրե։ Երվանդ Օտյան
ազատ թողնել ◆ «Դեմքեն այնպես կ'երևար կոր... Ատոնց օձիքը թող տալու չէ»: Երվանդ Օտյան◆ Եվ հազիվ թե զբաղումներս օձիքս թող տան: (Դանիել Վարուժան)
չկպչել (փխբ., առավելապես ժխտական) ◆ Օձիքս թող չտվավ, անպատճառ ներս պիտի գաս, ըսավ։ Հակոբ Պարոնյան◆ Ինչպես կ'երևի, Ավստրալիային օձիքը թույլ պիտի չտան Պուրճ Համուտցի մեր տղաքը։ Վահրամ Մավյան
բաժանվել, հրաժեշտ տալ ◆ Խմբագիրը զոհ եղած էր ստոր զրպարտության մը, բայց և այնպես չէին ուզեր օձիքը թողուլ: Երվանդ Օտյան◆ Թողելով այն մեկուն օձիքը, քիչ մը անդին կարմրուկ հարսն մը կը դիմավորե, անով կը հետաքրքրվի։ (Թլկատինցի)
