Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ օ•նո•մաս•տի•կա

Ստուգաբանություն խմբագրել

<ономастика <հուն. onomastikos անվանմանը վերաբերվող՝ պատկանող

(լեզվբ․) անվանաբանություն
լեզվում գոյություն ունեցող հատուկ անունների ամբողջությունը
(լեզվբ․) լեզվաբանության բաժին, որը զբաղվում է հատուկ անունների ուսումնասիրությամբ. անվանաբանություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։