Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ օշ•օշ

լվածաղկի կամ արկահայի անորոշ տեսակը, սպիտակ ծաղկատերևներով
մանկական խաղ. խաղացողները շրջանակաձև նստում են իրարից քիչ հեռավորությամբ, նստողներից մեկը, վարպետը, ձեռքին եղած մի իր նետում է հարևանին, սա՝ յուր հարևանին..., մինչև իրը դարձյալկ հասնի վարպետի ձեռքը. այս միջոցին մի վազող (օշօշը կամ շունը) վազում է շրջանի շուրջը և աշխատում է իրը խլել (եթե գետին ընկնի) կամ շրջան կատարելով ավելի շուտ հասնել վարպետին, քան ձեռքէ ձեռք նետվող իրը. նրան թաշկինակից ոլորած ծաղկիչով անդադար հալածում քշում լհալածողը։ Երբ վազողը աջողի՝ ինքը կդառնա հալածող, վազող կդառնա այն նստողը, որի ձեռքից կամ մոտից նա խլել էր իրը, իսկ նախկին հալածողը կնստի նոր վազողի տեղը։

Աղբյուրներ խմբագրել

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։