((արևմտհ․), (հնց․)՝ օրերը համրել, (բրբ․)՝ օրերը հմբարել) անհամբեր մի բանի լինելու ժամանակին սպասել ◆ Որպիսի հոգեկան մեծ հենարան է ինձ համար Կարոն։ Ես նրա վերադարձի օրերն եմ հաշվում։ (Մ․ Սարգսյան)◆ Ստիպված էր համբերությամբ հաշվել ամիսներն ու օրերը իր հարսանիքի թվականին։ Կեսարացի ◆ Եվ նամակն այս՝ զորկը դնեմ գոտիիդ մեջ ավասիկ / Պանդուխտ օրերս արցունքին շիթովն համրող մորս հանձնե։ (Դանիել Վարուժան)◆ Նրանք երկուսով օրեր են համրում, սպասում են. կարոտ են իմ բախտին։ (Լեո)◆ Ընկերն այնտեղ՝ դուռը կոտրած, / Աչքը ճամփին, վիզը ծռած, / Համրում է օրն օրի վըրա, / Թե՝ մեր ճայը երբ պիտի գա։ Հովհաննես Թումանյան {{օրն|Տա արտեն մաշկան [«մեջքից»] կռացած, օրեր ար հմբարում, վըեր պիտի մըեռնե։ (Իստի էլ չի մնալ...)
մեկի՝ մի բանի վախճանին սպասել ◆ Օր մըն ալ / Շնչասպառ կ՚ընես մեզ, / Մեր օրերը կը համրես / Եվ / Համրելով-համրելով / Մեզ կը լմնցնես։ ԽԱմ ◆ Գիտեմ՝ վաղուց ես դու սովոր / Անցնել անքուն երկար գիշեր, / Եվ արցունքով, զերդ սգավոր, / Մեկ-մեկ համրել կյանքիդ օրեր։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
