Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ օ•րի•գի•նալ

Ստուգաբանություն

< оригинал < լատ. originalis նախասկզբնական, սկզբնական

բնագիր հանդիսացող
ինքնատիպ
տարօրինակ, օտարոտի, արտասովոր
սեփական ստեղծագործական, դիտական և ուրիշ աշհխատանք հանդիսացող չփոխառված, ուրիշներից, պատրաստի աղբյուրներից չքաղաց, ինքնուրույն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ оригинальный (ru) ‎(originalʹnyj), подлинный (ru) ‎(podlinnyj), представляющий собой оригинал (ru) ‎(predstavljajuščij soboj original), не заимствованный (ru) ‎(ne zaimstvovannyj), не переводный (ru) ‎(ne perevodnyj), своеобразный (ru) ‎(svojeobraznyj), самобытный (ru) ‎(samobytnyj), неизбитый (ru) ‎(neizbityj), подлинник (ru) ‎(podlinnik), оригинал (ru) ‎(original) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։