Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ օրհնութիւն
վանկեր՝ օրհ•նութ•յուն
Գոյական
- օրհնելու արարողությունը
- օրհնական խոսք
- համաձայնություն և բարեմաղթություն
- գոհություն
- փառաբանություն գովք
- կրոնական արարողություն, որի ժամանակ որևէ բանի, ինչ-որ մեկի համար հայցվում է աստծո հովանավորությունը
- օրհնանք, օրհնաբանություն, սրբաբարություն, աստվածարում, սրբազնաբանություն, սրբասացություն, օրհներգություն, սրբախոսություն, սրբաձայնություն (հնց․) (օրհնելու արարողություն, օրհնական խոսք)
- բարեմաղթություն, բարեբանություն (օրհնելը, բարեմաղթելը)
- տե՛ս գոհություն
- տե՛ս փառաբանություն, գովք
- տե՛ս բերք, բարիք
-
-
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Յու․ Ա․ Բախնիկին, Մ․ Ս․ Բելենկի, Ա․ Վ․ Բելով և ուրիշ․։ Մ․ Պ․ Նովիկովի խմբ․, Աթեիստի գրպանի բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1983 — 308 էջ։
