Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ֆա•ռա•խու•թյուն 

  1. Վան՝◆ Զովություն, հաճելի սառնություն:Չլուսացած Պստիկ Միրզան քոշկի տռան առչև կը ճրցնի ու կավիլի, կընցնի մեկ դեհ կը նստի։ Լուսուն դև Գորգոչան քոշկից կհիջնի, ջրանցքն ու ավելը կը տիմնա, ֆառախություն կյուկյա:-Կա չկա, կասի, խոխածինըմ իկեր ի (Գարեգին Սրվանձտյան)
  2. հանգստություն,խաղաղություն

==== Արտահայտություններ

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։