ֆարազ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ֆա•րազ
- Կարին՝ ենթադրենք, ասենք, թե, դիցուք ◆ Ֆարազի ասում եմ, Սաքո ջան, ծախիլս ո՞րն ա, մեկի տեղակ էրկու բաղն էլ քեզ ղուրբան։ (Պերճ Պռոշյան)
- Սասուն, Վան, Պապեն՝ թեև, թեպետ
- Արարատյան, Կարին, Ջավախք՝ իզուր, անտեղի ◆ Էս ինչ ղոչաղ տղա էր, ֆարազի մենք ըսու գլոխ կորգնըմ ինք։ Հժհք ◆ Ֆարազի ես չը քընացի, ալ ադ բանն ա չէ ըլլի։
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։