Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ֆե•նո•մեն

Ստուգաբանություն

<феномен< հուն․ phainomenon հանդիսացող, ներկայացնող

ընդհանրապես՝ երևույթ
մասնավորապես՝ բացառիկ, արտասովոր երևույթ՝ դեպք՝ իրողություն
արտակարգ ընդունակություններով՝ ձիրքով մարդ
իդեալիստական փիլիսոփայության մեջ՝ զգայորեն ընկալվող երևույթը ի հակադրություն <<ինքնին իրի>>, որ անիմանալի է համարվում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։