ֆենոմենալիզմ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [fɛnɔmɛnɑˈlizm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ֆե•նո•մե•նա•լիզմ
Ստուգաբանություն
խմբագրել<феноменализм< հուն․
Գոյական
- սուբյեկտիվ-իդեալիստական փիլիսոփայական ուղղություն, որ ժխտում է օբյեկտիվ աշխարհի ճանաչողությունը և միակ հնարավորն է համարում ֆենոմենների ճանաչումը
- (փիլ․) ուսմունք, ըստ որի մարդկային գիտելիքը հիմնավորված և պայմանավորված է զգայարաններով ստացված իրողություններով
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս երևութապաշտություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գ․ Դավթյան, Փիլիսոփայական բառարան (Անկյունաքար), Երևան, 2015 — 396 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։