ֆոնոլոգիա
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [fɔnɔlɔɡˈjɑ]
վանկեր՝ ֆո•նո•լո•գի•ա
Ստուգաբանություն խմբագրել
< фонограф < հուն․ phōnē հնչյուն, ձայն + logos բան, ուսմունք
Գոյական
- հնչյունաբանություն՝ լեզվաբանության (ավելի ճիշտ՝ հնչյունաբանության) բաժին, որ ուսումնասիրում է լեզվի հնչույթներրի համակարգը և նրանց տարբերակիչ հատկանիշները
Հոմանիշներ խմբագրել
տե՛ս հնչյունաբանություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։