Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɑjɾˈvɛl]

Բայ

վանկեր՝ այ•րել 

  1. այրել բայի կրավորականն ու չեզոքը ◆ Առաստաղը դեռ չէր բռնկվել, բայց միջին դռներն արդեն այրվում էին։ (Շիրվանզադե) ◆  Եվ Թամարը սրտատրոփ …Սիրուց այրվում է սաստիկ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գլուխս կդնեմ այրվող ժայռերին։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. (խոհր․) մթերքի, կերակրի թեթևակի այրվելը
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
  1. այրվել-տապակվել
Խոնարհում խմբագրել