սոսկալի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɔskɑˈli]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սոս•կա•լի
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- սոսկում առաջացնող՝ պատճառող ◆ Սոսկալի տեսք ուներ անտառի անճոռնին։ Հովհաննես Թումանյան
- դաժան, անողոք, վայրագ, չարաչար ◆ Սոսկալի հալածանք՝ պատիժ։
- շատ ծանր՝ դժվարին՝ անտանելի ◆ Սոսկալի ցավ՝ տառապանք՝ տանջանք։
- ահեղ, սարսափ տարածող, ահ ու դողի մեջ պահող ◆ Նա յուր զորքի լավ բարեկամն էր և սոսկալի հրամանատար։
- չափազանց վատ՝ վտանգավոր՝ վնասակար ◆ Սոսկալի հիվանդություն՝ դրություն։
- ծայրահեղորեն վատ՝ բացասական՝ դատապարտելի ◆ Սոսկալի հանցանք՝ արարք։
- ծայրահեղ, խիստ, վերին աստիճանի ◆ Սոսկալի հուզմունք՝ խռովություն՝ դաժանություն։
- գործածվում է որևէ բանի չափազանց՝ ծայրահեղ աստիճանը ցույց տալու համար որպես ածականի վերադիր (խոսակցական լեզվում նույնիսկ դրական հատկանիշների համար և այլն) ◆ Սոսկալի ծանր՝ գեղեցիկ՝ ուժեղ։
Հոմանիշներ խմբագրել
- սարսափելի, զարհուրելի, ահավոր, ահռելի, քստմնելի, սահմռկեցուցիչ, սոսկումնալի, սոսկումնալից, սոսկական, սոսկալից, (հզվդ․) քասքնելի, զահանդական, սոսկավոր
- տե՛ս դաժան, դժնակ, անողոք
- ահեղ, ահավոր
- տե՛ս անտանելի, ծանր, դժվարին
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։