դեմք գո

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/hulisi 10, 2015 tʰ.]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դէմք

Արտասանություն

վանկեր՝ դեմք 

Ստուգաբանություն

Գոյական

  1. մարդու գլխի առջևի մասը, երես ◆ Ձեր դեմքը շիկնում է հանկարծ: (Վահան Տերյան) ◆ Լիլիթը նայեց Ադամի խղճալի դեմքին և լիահնչուն քրքիջ արձակեց: (Ավետիք Իսահակյան)
  2. անձ, անհատ, մարդ ◆ Առաջս եկան երջանիկ օրեր, սիրելի դեմքեր, որ հիմի չկան: Հովհաննես Թումանյան ◆ Այդ շրջանում միակ լուսավոր դեմքը, միակ մխիթարիչն ու սփոփիչը մայրն էր: (Վահան Տերյան)
  3. անհատի՝ մարդու յուրահատուկ կերպարը, անհատականություն, բնավորություն
  4. ուժեղ՝ շեշտված անհատականություն ունեցող մարդ, աչքի ընկնող գործիչ ◆ Պատմական դեմք: ◆ Հետաքրքիր քաղաք է նաիրյան այս քաղաքը և բազում խորհրդավոր և հետաքրքիր դեմքեր ու պատմություններ ունի: Եղիշե Չարենց
  5. կերպար, հերոս
  6. տեսք, կերպարանք
  7. դիմանկար, դիմապատկեր ◆ Ահա մեկը, գրավել է պատի կեսը, նկարելով զանազան դեմքեր և արկածներ Դորպատի ուսանողների կյանքից: (Ակսել Բակունց) ◆ Հասկանու՞մ եք՝ քարի մեջ փորել է հրաշալի դեմքեր: Եղիշե Չարենց


շարունակել․․․