տևել

Հայերեն

վանկեր՝ տե•վել 

Կազմություն

Արմատ՝ տև, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. որոշ ժամանակի ընթացքում շարունակվել, առանց ընդհատվելու կատարվել՝ տեղի ունենալ՝ լինել ◆ Ժողովը տևեց բավական երկար։ Եղիշե Չարենց
  2. գոյությունը շարունակել, հարատևել, գոյություն ունենալ, մնալ ◆ (Նրա) փառքը դեռ տևում է աշխարհում և կտևի որքան աշխարհը տևի։ Դանթե Ալիգիերի
  3. գոյություն ունենալ, գոյությունը պահպանել, գոյատևել, ապրել ◆ Վերջին հողի վրա մեր, վերջին վայրում հնամյա,- մնացել էր դեռ տևող մեր ժողովուրդը մի բուռ։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

  1. շարունակվել (որոշ ժամանակի ընթացքում), երկարատևել, երկարաձգվել, քաշել (խսկց․), կահել (հնց․)
  2. հարատևել, մնալ, կենալ
  3. գոյատևել, ապրել

շարունակել․․․