կավ գո

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կաւ

վանկեր՝ կավ

Գոյական

{հնք}} նստվածքային ապար, որ տարածվում է հողի մակերեսի վրա կամ գետնի տակ և խոնավ վիճակում կազմում է խմորոնման զանգված (օգտագործվում է բրուտագործության, քանդակագործության, շինարարություն և այլ բնագավառներում) ◆ Նրանց մեջ կային... հայկական սև ու կարմիր կավից շինված նկարակերտ սափորներ: (Րաֆֆի) ◆ Պատերը սպիտակ կավից էին, հատակը նույնպես կավով սվաղած էր: (Շիրվանզադե)
{փխբ}} կերտվածք, հոգեկան ու ֆիզիկական հատկանիշների ամբողջությունը ◆ Դա այն կավից չէ, որ իրեն սպանելու քաջություն ունենա: Սերո Խանզադյան
կավի շաղախ, ցեխ ◆ Անասունների սուր-սուր սմբակները թաղվում էին կավի մեջ, էլ չէին դուրս գալիս: (Րաֆֆի)
(փխբ․) կակուղ, փափուկ