Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վարակիչ

վանկեր՝ վա•րա•կիչ

Ստուգաբանություն

Արմատ՝ վարակ, վերջածանց՝ -իչ:

վարակելու հատկություն ունեցող ◆ Վարակիչ նյութեր՝ մանրէներ՝ միջատներ:
(փխբ․) համակող, որևէ զգացմունքով՝ մտքով՝ հույզով վարակող՝ տոգորող ◆ Վարակիչ ծիծաղ: ◆ Նա խոսում է վարակիչ ոգևորությամբ: (Նար-Դոս)
վարակով տարածվող՝ փոխանցվող ◆ Վարակիչ հիվանդություն: ◆ Ցարական Ռուսաստանը վարակիչ հիվանդությունների քանակությամբ աշխարհում բռնում էր առաջին տեղերից մեկը: (Դասագիրք)
(փխբ․) լավ կամ վատ ազդեցություն գործող, այս կամ այն ներգործությունն ունեցող