կենդանի գո

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/mɑjisi 2, 2015 tʰ.]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կեն•դա•նի 

Ստուգաբանություն

Կազմված է բնիկ հնդեվրոպական կեան-ից՝ աճականով (*-t) և ան ածանցով:

Գոյական

  1. շարժվելու և զարգալու ընդունակ էակ, կենդանական մարմին՝ էակ ◆ Երևակայեցեք սոխակը, ագռավը, կատուն, ավանակը և այլ դոցա նման կենդանիներ հավաքված միասին կամենային երաժշտություն կազմել: (Րաֆֆի)
  2. կենդանական բոլոր արարածները ի հակադրություն մարդու
  3. ընտանի կենդանի, անասուն ◆ Հոգնած կենդանիները ոտները փոխնիփոխ բարձրացնում էին: (Ակսել Բակունց)
  4. էշ, ավանակ ◆ Կենդանին կարծես զգաց, որ տիրոջ եռանդը մարեց, ուստի ինքն էլ իր ծանր քայլափոխն սկսավ: (Մուրացան)

Հոմանիշներ

  1. շնչավոր էակ
  2. տե՛ս անասուն
  3. տե՛ս ավանակ

շարունակել․․․