պարկեշտ ած

Հայերեն

վանկեր՝ պար•կեշտ

Ստուգաբանություն

Հավանաբար փոխառություն իրանական աղբյուրից, բայց բուն աղբյուրը չի հավաստված:

իր արժանիքները՝ առավելությունները և այլն ցուցադրել և դրանցով պարծենալ չսիրող, ոչ պարծենկոտ, համեստ
ամոթխած, ակնածանքի՝ ամոթխածության զգացում ունեցող ◆ Ես մոռացել եմ այն պարկեշտ, ամոթխած սիրունի անունը: Հովհաննես Թումանյան
բարոյապես զուսպ՝ չափավոր՝ անարատ, անբասիր վարք ունեցող, ողջախոհ
պարկեշտություն, արտահայտող՝ պարունակող
անպարսավելի, պարսավի բնույթ չունեցող ◆ պարկեշտ վարաբերմունք՝ վարքագիծ:
(հնց․) վայելուչ, դրական հատկանիշներ ունեցող (լավ, գեղեցիկ և այլն) ◆ Պարկեշտ կուրծքը բարձրանում ու իջնում էր: (Մուրացան)
(հնց․) ժուժկալ ◆ Այսպիսի պարկեշտ կյանք վարելով անցավ բավական ժամանակ: (Ավետիք Իսահակյան)
(հնց․) հարգելի, բարոյական ◆ Պարկեշտ ընտանիք: (Շիրվանզադե)

համեստ
ամոթխած, ակնածոտ, խոնարհ, զգաստ
առաքինի, բորայական, պարկեշտաբարո, ազնիվ, ազնվաբարո, զգաստամիտ, ողջախոհ, բերանը մաքուր
տե՛ս անպարսավելի
տե՛ս ժուժկալ