հնարել բայ

Հայերեն

վանկեր՝ հ(ը)•նա•րել

Բայ

հայտնագործել, ստեղծել ◆ Թշվառականը մի այնպիսի մորուք և ծամեր էր շինել, որ ինքը սատանան չէր կարող հնարել, երբ կամենում է ծերի կերպարանք ընդունել: (Րաֆֆի) ◆ Միայն ինկվիզիցիան կարող էր հնարել մի այսպիսի սատանայական զգեստ իր դատապարտյալներին տանջելու համար։ (Րաֆֆի)
ստեղծագործել, հորինել ◆ Ես մինչև այսօր չեմ մոռացել մի երգ, որ հնարել էին նրանք և մեզ տեսնելու ժամանակ երգում էին: (Րաֆֆի)
իրականությանը չհամապատասխանող բան մտածել՝ ասել, հերյուրել, սարքել ◆ Ինչ բաներ ես դու քեզնից հնարում: Հովհաննես Թումանյան
(հնց․) հնարք գտնել, հնարավոր դարձնել
(հնց․) ճիգ թափել, ջանք գործ դնել, աշխատել
(փխբ․) նախապատրաստել, նախագծել ◆ Ռեակցիան չհանգստացավ և սկսեց հնարել նոր դավադրություններ: Կ. Ռյուկման