Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ փրփրել

վանկեր՝ փ(ը)ր•փ(ը)•րել

Կազմություն

Արմատ՝ փրփուր, վերջածանց՝ -ել:

փրփուր դառնալ, փրփուրի վերածվել (օճառի և այլ փրփրուն նյութերի մասին) ◆ Կոշտ ջրերի մեջ վատ է փրփրում օճառը: (Դասագիրք)
ալիքավորվելով փրփուրներ առաջացնել, փրփուրով ծածկվել ◆ Տեսել ես, ծերուկ, ժայռերի միջով կատղած անցնելիս գետը փրփրած: Հովհաննես Հովհաննիսյան
(փխբ․) զայրագնել, կատաղել, խիստ բարկանալ
(փխբ․) մոլեգնել, մոլեգին ընթացքով վազել՝ սլանալ ◆ Կատաղեց, փրփրեց Մսրա թագավոր: Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) խռովել, խռովության՝ խառնակության՝ իրարացման մեջ լինել, հուզվել ◆ Աշխարհը փրփրել էր: (Արթ. Ֆելիչե)