շտապել բայ

Հայերեն

վանկեր՝ (ը)շ•տա•պել 

շտապել1

Ստուգաբանություն

շտապ + -ել

Բայ

  1. աշխատել որևէ բան շուտ՝ առանց հետաձգելու, առանց ձգձգելու կատարել
  2. արագորեն գնալ, արագ քայլել՝ ընթանալ
  3. արագ՝ հապճեպ կերպով կատարել՝ անել՝ ասել մի բան առանց հարկ եղածին պես կշռադատելու՝ մշակելու՝ ձևավորելու և այլն, հապճեպորեն և մակերեսայնորեն անել մի բան ◆ Շտապեց, բայց արդյունքը խոտան եղավ:
  4. (փխբ․) ժամանակից՝ հարկ եղած պահից և այլնից առաջ անել՝ կատարել մի բան ◆ Գրե՞լ ես ուզում. մի շտապիր, դրա ժամնակն էլ կգա: (Սովետական Հայաստան)
  5. անմիջապես՝ անհապաղ ուղղվել՝ դիմել դեպի մի տեղ կամ ձեռնարկել մի բանի (որևէ տեղեկություն կարգադրություն և այլն ստանալուն պես) ◆ Հերթապահ բժիշկն շտապեց դեպքի վայրը: Եր
  6. չհամբերել, համբերություն չունենալ սպասելու՝ դադար առնելու և այլն ◆ Նա շտապում էր օր առաջ հասնելու քաղաք և տեսնելու իր մտերիմներին:
  7. (փխբ․) արագորեն հոսել, սրընթաց հոսել ◆ Գետն շտապում էր: ԴԳ

Հոմանիշներ

  1. աճապարել, փութալ, արտորալ, ճեպել, վռազել (խսկց․), (հնց․) հապճեպել, վաղվաղել, երագել, (հզվդ․) արագել, տապտապել, (գվռ․) շուտանալ, թիլիթափել, հելթփել, իրար անցնել, վռազ լինել, հայ անել, ձեռն առնել, ոտ ու ձեռ ընկնել, փոխանը կրակ ընկնել, կրակի գնալ, վրա հասնել, սարիաթ առնել, տապտ ապանել, յուղը թավին այրվել

շարունակել․․․