Օ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɔ]
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲացատրություն
- (կնչ․)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Ժ․ Հ․ Վարդանյան, Հ․ Յա․ Սայադյան, Անտառագիտական և կանաչապատման տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ բուսաբանական ինստիտուտի հրատարակչություն», 2008 — 338 էջ։==== Թարգմանություններ ====
Թարգմանություն
== Տառ ==
Օ, օ (օ)
- հայերեն այբուբենի 38-րդ տառը, անունը՝ օ. մաշտոցյան այբուբենում չկար, հետևապես թվական նշանակություն չի ունեցել. մեր այբուբենում մուտք է գործել 13-րդ դարի սկզբներում և ընդհանրացել է հաջորդ երկու դարերում, փոխարինելով աւ երկրաբարբառին (օրինակ՝ աւր՝ օր, տաւթ՝ տօթ, ծանաւթ՝ ծանոթ՝ աւձ-օձ և այլն)
- (լեզվբ․) ետնալեզվային շրթնայնացած՝ միջին բարձրացման ձայնավոր հնչյուն (մեր այբուբենում՝ 3-րդ ձայնավորը)
Տեխնիկական տվյալներ
խմբագրելօ 2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելՁայնարկություն
խոսողի տարբեր՝ բազմազան զգացումներ արտահայտող ձայնարկություն
- հուզմունք ◆ Օ՜, եթե գիտենայիր, թե որքան տանջվել եմ ես։ (Մուրացան) ◆ Օ՜, արդյոք ինչ պիտի պատահի այժմ։ (Վահան Տերյան) ◆ Օ՜, կույր է նա ով չի տեսնում երկինք հասած կրակը թեժ։ Եղիշե Չարենց
- հիացմունք ◆ Օ՜, որքան սքանչելի է։ (Րաֆֆի) ◆ Օ՜, ինչ ասեղ, իսկն օձի քիստ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Օ՜, տիկին Էլոիզը հրեշտակ է։ (Ակսել Բակունց)
- զարմանք ◆ Օ՜, ոստիկանութենե՞ն ալ չես պատկառի։ Պետրոս Դուրյան ◆ Օ՜, որքան չաղացել եք։ (Րաֆֆի) ◆ Օ՜, Մեժլում ապի, պառավել ես։ (Ակսել Բակունց)
- ուրախություն ◆ Օ՜, բարով, բարով դեբվիշ բաբա, համեցեք, նստիր քո տեղը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ -Օ՜, ինչ լավ բան եք մտածել, - խոսեց աղվեսը։ Հովհաննես Թումանյան
- դժգոհություն ◆ Ուժից ընկնել անժամանակ, օ՜, մի անարդար պատիժ է սա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Օ՜, ես ձեր… մի ծանր բռունցք իջեցնելով թախտի վրա, զորավոր հայհոյանք ուղղեց նա հայտնի չէ թե ում հասցեին։ (Նար-Դոս)
- վախ, սարսափ, ահ ◆ -Օ՜, կը վախնամ, կը վախնամ, մահն հասավ մեր թիկունքեն։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Օ՜, սարսափելի է, ով կկանգնի սրա դեմ։ Հովհաննես Թումանյան
- աղերս, խնդրանք ◆ -Օ՜, ներիր ինձ, Գոռ։ (Մուրացան) ◆ -Օ՜, Սալոմե, Սալոմե, պարեցեք ինձ համար։ (Վահան Տերյան) ◆ Օ՜, ներին, աստված, ներիր մեծամիտ, գոռոզ պատանուն։ Հովհաննես Թումանյան
- կոչ անելու՝ դիմելու բացականչություն ◆ - Այս փառքը, օ՛ գառնեցիք, մենք կարող են ժառանգել, օն, ուրեմն, դեպի գործ։ (Մուրացան)
- մերժողական՝ բացասական բացականչություն ◆ - Եթե ուզում ես քեզ օգնեմ-պետք է ներես եղբորդ:- Եղբո՞րս… օ՛, երբեք։ Հովհաննես Թումանյան
- հուսահատություն բացականչություն ◆ Օ՜, աստված, ի՞նչ կլինի նրա վերջը։
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։