ազգակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑzɡɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ազ•գա•կից
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ազգական, արյունակից ◆ Տեսե՞լ ես իմ մեջ մի ամենափոքր չարություն դեպի իմ ազգակիցը, դեպի ամեն մի մարդ, որ հայ անունն է կրում։ (Մուրացան)
Թարգմանություններ
խմբագրել| բարեկամ | |
Ածական
- ազգական, արյունակից, միևնույն ազգից սերված
- ազգականությամբ իրար հետ կապված ◆ Մերուժան Սեպուհը՝ ազգակիցը Արծրունյաց տիրոջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- միևնույն ազգին պատկանող
- (փխբ․) (գիտ․) միևնույն ծագումն ունեցող ◆ Ազգակից լեզուներ։
- միատեսակ, նման
Հոմանիշներ
խմբագրել- ազգական, արյունակից, ընտանեկից, հարազատ, մերձավոր
- ցեղակից
- հայրենակից, համազգի
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։