ալի

Հայերեն բարբառային բառ

ալի 1

վանկեր՝ ա•լի 

1. Թբիլիսի՝ բոց, կրակ ◆ Տնիրը վուր պաժար ին գցում, նրա ալին կարմիր չէ՞: (Խաթաբալա)

ալի 2

1. Կարին, Խոտուրջուր, Համշեն՝ էլի, դարձյալ, վերստին, կրկին ◆ Ալի իրանց էշն են քըշըմ։ (Խաթաբալա) ◆ Ալի եկավ այդ անամոթը։ (Ձեռագիր)

ալի 3

1. Արարատյան՝ (գործ է ածվումկապակցության մեջ)

Արտահայտություններ

1. ալին տալ, հորձանք տալ, ալեկոծվել ◆ Քանի ջուրը ալին տա, վեր ունի քարին տա։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)

ալի 4

1. տե՛ս ալք¹

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։