ածու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈt͡su]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•ծու
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- բանջարանոցի կամ այգու այն մասը, որտեղ աճեցնում են սերմերը՝ հետո ուրիշ տեղ փոխադրելու համար
- բանջարանոցի հատված, որ հատկացվում է մեկ տեսակ ընդեղեն ցանելու համար ◆ Տներից քիչ հեռու ձգվում էին բանջարանոցներ, կաղամբի և գետնախնձորի ցանքեր ու արևածաղկի ընդարձակ ածուներ: (Մուրացան)
- տնկարան
- (փխբ․) փոքր երկիր՝ ժողովուրդ ◆ Հայրենաշունչ պատմահոր գիրքը կրակի պես այրել սկսեց, երբ խոսում էր այն մասին, որ մեր ազգը թեև փոքր ածու է, բայց նրա մեջ ևս գործվել են գործեր հիշատակության արժանի։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- տե՛ս ածելի
Հոմանիշներ
խմբագրել- մարգ, կորի
- տնկարան, տնկաստան, տնկարկ, բուծարան, բուսարան, ծառաբուծարան, տորբանոց (հզվդ․)
- ժողովուրդ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ածու(ն) | ածուներ(ը) |
| Սեռ. | ածուի | ածուների |
| Տր. | ածուի(ն) | ածուների(ն) |
| Հայց. | ածու(ն) | ածուներ(ը) |
| Բաց. | ածուից | ածուներից |
| Գործ. | ածուով | ածուներով |
| Ներգ. | ածուում | ածուներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։