ածվել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑt͡sˈvɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ածուել

վանկեր՝ ած•վել 

Բայ

1. ածել բայի կրավորականն ու չեզոքը ◆ Ածվում է հողը, և մթին գուբը հավիտյան ծածկում է հանգուցյալին յուր սիրելիների աչքերից։ (Րաֆֆի)

Արտահայտություններ

Խոնարհում

Անորոշ դերբայ ածվել Ենթակայական դերբայ ածվող Հարակատար դերբայ ածված Համակատար դերբայ ածվելիս Անկատար դերբայ ածվում Վաղակատար դերբայ ածվել Ապակատար դերբայ ածվելու Ժխտական դերբայ ածվի անձ եզակի հոգնակի առաջին երկրորդ երրորդ առաջին երկրորդ երրորդ Սահմանական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Անկատար ներկա ածվում եմ ածվում ես ածվում է ածվում ենք ածվում եք ածվում են Անկատար անցյալ ածվում էի ածվում էիր ածվում էր ածվում էինք ածվում էիք ածվում էին Ապակատար ներկա ածվելու եմ ածվելու ես ածվելու է ածվելու ենք ածվելու եք ածվելու են Ապակատար անցյալ ածվելու էի ածվելու էիր ածվելու էր ածվելու էինք ածվելու էիք ածվելու էին Վաղակատար ներկա ածվել եմ ածվել ես ածվել է ածվել ենք ածվել եք ածվել են Վաղակատար անցյալ ածվել էի ածվել էիր ածվել էր ածվել էինք ածվել էիք ածվել էին Անցյալ կատարյալ ածվեցի ածվեցիր ածվեց ածվեցինք ածվեցիք ածվեցին Ըղձական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի ածվեմ ածվես ածվի ածվենք ածվեք ածվեն Անցյալի ապառնի ածվեի ածվեիր ածվեր ածվեինք ածվեիք ածվեին Պայմանական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի կածվեմ կածվես կածվի կածվենք կածվեք կածվեն Անցյալի ապառնի կածվեի կածվեիր կածվեր կածվեինք կածվեիք կածվեին Հարկադրական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի պիտի ածվեմ պիտի ածվես պիտի ածվի պիտի ածվենք պիտի ածվեք պիտի ածվեն Անցյալի ապառնի պիտի ածվեի պիտի ածվեիր պիտի ածվեր պիտի ածվեինք պիտի ածվեիք պիտի ածվեին Հրամայական եղանակ դու դուք Ապառնի ածվի՛ր ածվե՛ք

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։