Հայերեն

վանկեր՝ ա•կա•նա•տես 

Ծագում խմբագրել

Ծագել է ակն բառից, որն իր էլ հերթին՝ հնդեվրոպական նախալեզվի óki ձևից (սեռական՝ oknós, երկակի ուղղական՝ okf աչք)։

Գոյական

  1. որևէ դեպքի՝ եղելության ն այլնի ներկա գտնված (անձ) ◆ Մի ականատես միշտ ավելացնում է։ —Սարքովի էր բոլորը, Առաքելը սատանի հունար ուներ։ (Ակսել Բակունց)
  2. կողմնակի դիտող, միայն նայող ◆ Այս հոսանքը լարեց բազմության, որ ականատեսի դերից անցավ գործող մասնակցի դերին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ խմբագրել
  1. վկա
  2. դիտող, դիտորդ
  3. հանդիսատես, հանդիսական, ունկնդիր, հանդիսադետ (հնց․)
Արտահայտություններ խմբագրել
  1. ականատեսի դերում լինել - իրեն վերաբերող գործի մեջ կողմնակի դիտողի նման վարվել, գործուն մասնակցություն չունենալ
  2. ականատես լինել - տեսնել

Աղբյուրներ խմբագրել