Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղօթաւոր
վանկեր ՝ ա•ղո•թա•վոր
աղոթ + -ավոր
աղոթք անող ◆ Աղոթավոր (Միսաք Մեծարենց)
ուխտավոր
աղոթք պարունակող՝ արտահայտող ◆ Աղոթավոր Հովհաննես Հովհաննիսյան
(փխբ․) մեկին պաշտող՝ աստվածարող ◆ Լինեմ նվաստ աղոթավորդ «Գրական թերթ» աղաչական աղոթական, աղոթարար, աղոթիչ, աղոթահայց, աղոթկեր, (հզվդ․) ՝ աղոթակիր, աղոթակեր, աղոթարկու, աղոթավոր, աղաչավոր (հնց․) Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ 