աղոթք-աղաղակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁɔtʰkʰ ɑʁɑˈʁɑk]
վանկեր՝ ա•ղոթք-ա•ղա•ղակ
Գոյական
- (նորբ․) բարձրաձայն աղոթք ◆ Հայկյան նետի սույլ ու շառաչը կա քո մեջ, Ավարայրի վրա կանգնած աղոթք-աղաղակի սաստկությունը։ Սիլվա Կապուտիկյան
Աղբյուրներ
խմբագրել- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։