Հայերեն

վանկեր՝ ա•ղոտ 

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղօտ

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * sal- «կեղտագորշ» արմատից՝ -աւտ ածանցով. հմմտ. հին հնդկերեն sāra, sāla «գորշ», հին անգլերեն sōl «կեղտոտ, մթին», salu «պղտոր, աղոտ, կեղտագորշ», հին վերին գերմաներեն salo (* sal-u «պղտոր, աղոտ»», ռուսերեն соловый «դեղնավուն, դեղնավուն կարմիր, բաց աշխետ»։

Ածական

խմբագրել
  1. անփայլ, ոչ պայծառ, սակավալույս ◆ Նայում էր դեպի յուր շուրջը տիրող մռայլը, որ լուսավորված էր լուսնի աղոտ լույսով։ (Րաֆֆի) ◆ Թող այդ լույսը լինի աղոտ, միայն մնա միշտ անշեջ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  2. թույլ, նվազ, նսեմ
  3. (փխբ․) ոչ պարզ, անորոշ, ոչ բացահայտ ◆ Մեկի պատկերի աղոտ ստվերագիծը մնաց նրա սրտում։ (Րաֆֆի) ◆ Հոն շարված էին իրարու մոտ… հիշատակներ՝ հիմա աղոտ: (Միսաք Մեծարենց) ◆ Ատոմը… աղոտ զգում էր, որ այդ ամրոցում արդեն լուրջ հակառակորդներ դուրս կգան իր դեմ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  4. ընդհանրապես թույլ չափով արտահայտվող, տկար
  5. պղտոր, անթափանցիկ (ապակու մասին)
  6. (փխբ․) մռայլ, ոչ պայծառ, անփայլ (հայացքի մասին)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. թույլ, նվազ, նսեմ, դժգույն, տմույն, տգույն, անպայծառ, ընդաղոտ
  2. աղոտափայլ, անփայլ, պղտոր

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղոտ

Ստուգաբանություն

խմբագրել

աղ + -ոտ

Ածական

խմբագրել
  1. վրան աղ քսված, թափված
  2. աղ պարունակող, աղուտ ◆ Հետևում ծխում էր Նյուշապուհը՝ իջնելով ավազուտ և աղոտ անապատը։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  • աղի, աղալի, աղալիր, աղալից, աղաշատ, (հնց․)՝ աղտաղտ, աղտաղտին, աղտաղտուկ, (ժղ․)՝ շոռ, ծրծում (չափազանց)

Աղբյուրներ

խմբագրել