աղվեսախոս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁvɛsɑˈχɔs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղուէսախօս
վանկեր՝ աղ•վե•սա•խոս
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ աղվես, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ խոս:
Ածական
- խորամանկ՝ կեղծավոր լեզու ունեցող, կեղծավորաբար խոսող ◆ Լռեց վեղարն աղվեսախոս, ու ծառս եղավ թագուհին… -Ես կվառեմ այդ աղջկան, որ ծարավ է իր մահին։ Հովհաննես Շիրազ
Հոմանիշներ
խմբագրել- շողոքորթ, կեղծավոր, քծնող, քծնի, քսու, երկերեսանի, շողոմ, շողոմաբան, շողոմախոս, շողոմարար, շողոմաբարո, շողոմքոր, կեղծանույշ, երեսպաշտ, քծնաբան, փաղաքուշ, մարդահաճ, մարդահաճո, հաճոյասեր, հաճոյախոս, քաղցրամեղց, քաղցրախոս, մեղրախոս, մեղրաբերան, շաքարաշուրթ(ն), խնկարկու, կեղծապաշտ, ստորաքարշ, (փխբ․)՝ մեղրածոր, մեղրածորան, մեղրախառն, մեղմեղ, հացկատակ (փոր հացի համար), (հնց․)՝ շոգմոգ, կեղծակերպ, կեղծապարիշտ, դյուրաշուրթ(ն), շաղավաշուրթն, շնորհավաճառ, շնթող, շղվաբարո, մարդելույզ, երկխոս, գողտրաբարբառ, ստկու, ստուկ, սուտակասպաս, սուտակասպասու, սուտակասպասավոր, քաղցրապատիր, (գվռ․)՝ կեռպոչ, տփիկ, քսվող, քսվռտվող, սուտ քրիստոս, եզան սուրբ, շրջոնք շիտակ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։